قرار بازداشت موقت در قرارهای تامین کیفری
قرار بازداشت موقت شدیدترین قرار تامین بوده و تنها قرار تامینی است که آزادی متهم را برای مدت زمان موقت سلب می نماید. قانونگذار به لحاظ اهمیت قرار بازداشت موقت، قبل از ماده 132 قانون آیین دادرسی کیفری که بحث قرارهای تامین کیفری است در مواد 32 الی 37 قانون مذکور به بازداشت موقت پرداخته است. همان گونه که از عنوان آن مشخص است بازداشت به طور موقت و برای مدت زمان محدود می باشد و ماده 33 قانون مذکور علاوه بر نظر قاضی صادر کننده، موافقت رییس حوزه قضایی را نیز لازم دانسته است و مدت زمان یک ماه را برای آن تعیین نموده و قاضی را مکلف کرده پس از انقضای یک ماه در خصوص آن اظهار نظر نماید و در صورت لزوم فک و یا با استدلال آن را ابقا نماید و در هر حال حق تجدیدنظرخواهی پس از ابلاغ به متهم محفوظ می باشد.
امتیاز:
|
تعداد بازدید: 2057